Het Begin van het Einde
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
03 Maart 2011 | Verenigde Staten, Laramie
Het is lang stil geweest, maar dan nu eindelijk weer teken van leven!
Ik hoop dat iedereen met frisse moed en met een gezond gestel het nieuwe jaar is ingegaan.
Het jaar 2011 is begonnen, er zijn geen verkiezingen (onder voorbehoud natuurlijk), en de economische crisis is redelijk gestabiliseerd...voor het merendeel van Nederland dus op het eerste gezicht een “rustig”jaar.
Voor mij is 2011 het begin van het einde van mijn periode in The States.
Na een vlotte vlucht en weer een hele fijne periode thuis te zijn geweest ben ik inmiddels begonnen aan mijn laatste sport semester. Als college student/athlete in Amerika mag je maximaal 4 jaar uitkomen voor een sportteam en hoewel het voor mij lijkt alsof ik gisteren in de US ben aangekomen, is dit toch echt al het 4e en dus laatste jaar voor mij. Nog één semester trainen, reizen; uitkomen voor de universiteit. Nog meer genieten van dit speciale leven dan normaal, want voor ik het weet is het mei en vlieg ik alweer naar huis.
Ik had een beetje een valse start. Voor het eerst tijdens mijn verblijf hier was er een sterfgeval in onze familie op de dag dat school begon. Op zo’n moment besef je pas echt dat je heel ver verwijderd bent van familie en vrienden thuis, in Nederland. Dat was natuurlijk best moeilijk, maar gelukkig kon ik goed communiceren met familie en vrienden thuis. De eerste week werd ik ook gelijk ziek. Ik kreeg een ENORME koortsblaar binnenin mijn lip waar ik twee weken echt ziek van ben geweest, omdat het niet goed genas. Mijn kamergenote had net een kleine koortsblaar gehad, dus waarschijnlijk had ik het van haar “gekregen”. School en tennis ging allemaal gewoon door en ik kreeg eigenlijk weinig rust met het gevolg dat ik een wat stijve rug kreeg. Gelukkig hebben we een hele knappe chiropracter hier waar we gebruik van kunnen maken, echt zo’n Ken van Barbie figuur.
Dat was voor mij het eerste en het laatste bezoek aan Ken...De “behandeling” (er was meer sprake van mishandeling) duurde bij elkaar maar liefst 5 minuten. Met kleding en al werd ik op de pijnbank neergesmeten waarna Ken met heel zijn gewicht aan al mijn lichaamsdelen begint te trekken...Kreeg hij met trekken geen kraak, dan maar duwen...De “kraken” (aka kanonsschoten) die mijn lichaam produceerde galmde in mijn hele lichaam door, waardoor ik niet helder meer kon denken (anders had ik er wel wat van gezegd) en al helemaal niet meer kon bewegen (anders had ik Ken wel even een rechtse hoek gegeven). “Ik zou de eerste paar dagen wel wat spierpijn hebben”.... Die spierpijn voel ik nu (een maand later) nog, want hij heeft mijn rib zodanig geforceerd dat hij gekneusd is.
De pijn in mijn rug is inmiddels wel weg gelukkig, alleen ademhalen gaat bij zware inspanning wat lastiger.
De narigheid hield echter nog niet op...
Twee weken geleden had ik als verrassing voor Vera (mijn kamergenote van Roemeense afkomst) sushi meegenomen. Zij had helaas net gegeten en dus had ik een behoorlijk grote sushi “roll” naar binnen gewerkt. Een paar uur later kwam de hele roll er weer uit; voedselvergiftiging volgens de arts. Buiten het feit dat sushi de komende 10 jaar staat afgeschreven, kreeg ik ook nog een buikgriep, waardoor ik een week nauwelijks heb kunnen eten. Op vrijdag 25 februari zouden we naar Kansas vliegen en op de 24ste hield ik (na 5 dagen) mijn eerste droge cracker binnen. Naar de maatstaven van mijn coach ben je dan volledig hersteld en in staat vol mee te trainen en wedstrijden te spelen...en wee je gebeente als je het niet met haar eens bent. Enige kilo’s lichter en met zeer weinig trek in eten én de aankomende wedstrijden ben ik meegereist naar Wichita. Wonder boven wonder speelde ik de 1e dag een goede dubbel, maar zat ik er daarna nog verder doorheen. Ons team verloor helaas, waardoor de stemming van onze hoofdcoach Kati tot vér onder nul. Ze is een goede coach, maar op zulke moment kan ze echt heel griezelig worden en ben ik het liefst zo ver mogelijk van haar vandaan. Ze wilde me echter geen rust geven en de volgende dag werd ik gewoon weer opgesteld. Ik ging nog wel de discussie aan, maar dat maakte de situatie er niet echt beter op, waardoor ik uiteindelijk toch instemde om te spelen. De volgende ochtend was ik nog beroerder en wat wil het geval?....Sandi en Vera (waarmee ik de suite in het hotel deelde) waren ook niet erg lekker. Zeer gemotiveerd en met veel energie ging het team dus de baan op. Ja, de stemming zat er lekker in!
We zagen de bui al hangen...achter Kati’s rug discussierden we over de krantenkoppen die ongetijfeld de volgende dag op de voorpagina van de krant zouden pronken: “Hoofdcoach Kati Gyualai van het Cowgirl Tennis Team pleegt brute 7-voudige moord”.
Misschien met de gedachte dat ons leven ervan afhing, of misschien puur geluk...ik weet nog steeds niet hoe we het voor elkaar gekregen hebben, maar aan het einde van de dag stapten wij als winnaars van de baan af. Ik won zowel mijn dubbel als single met groot gemak en ook Vera en Sandi wonnen...heel bijzonder! Zonder kleerscheuren kwamen we zondag laat weer terug in Denver en de volgende ochtend zat het halve tennisteam (ook onze assistent coach was inmiddels ziek geworden) bij de dokter. 39 Graden koorst en de streptococcus bacterie in luidde het oordeel voor alle 4; een echte “team performance” .
Nu lig ik op de vooravond van mijn verjaardag (in Nederland ben ik inmiddels al verjaard) dus snotterig en proestend in bed. Jullie zouden bijna medelijden krijgen, maar dat is helemaal niet nodig! Wie de regenboog wilt zal immers de regen erbij moeten nemen, Morgen zal het niet meer dan een beschaafd feestje worden, dat we in ‘betere tijden’ beslist over zullen doen ;)
Aankomend weekend spelen we maar staat er 1 thuiswedstrijd op het programma. De laatste thuiswedstrijd in ons oude complex, want de nieuwe hal staat (hopelijk blijft hij deze keer ook staan) en wordt midden/eind maart voltooid. Het ziet er prachtig uit!
Na volgende week hebben we ook nog springbreak (lentevakantie) en dan kan ik dus even bijtanken van het hectische semester tot dusver. We hebben dit jaar een zeer relaxte springbreak. We gaan een week naar Florida en spelen maar twee wedstrijden...heerlijk genieten van de zon! Na de springbreak komen de belangrijke (en leuke) wedsrijden eraan en gaat de competitie echt van start. Ik heb er zin in! Eerst naar Florida (Miami en Boca Raton) en dan: Las Vegas, California, Salt Lake City, Colorado Springs....
Mooie vooruitzichten waar ik veel energie uithaal! Ik duik nu mijn bed in en voor jullie in Nederland begint de dag...het blijft een vreemd idee. Vanuit een zonovergoten Laramie wens ik jullie het allerbeste toe!
Make each day count!
Heel veel liefs en een dikke knuffel,
Kim
Ik hoop dat iedereen met frisse moed en met een gezond gestel het nieuwe jaar is ingegaan.
Het jaar 2011 is begonnen, er zijn geen verkiezingen (onder voorbehoud natuurlijk), en de economische crisis is redelijk gestabiliseerd...voor het merendeel van Nederland dus op het eerste gezicht een “rustig”jaar.
Voor mij is 2011 het begin van het einde van mijn periode in The States.
Na een vlotte vlucht en weer een hele fijne periode thuis te zijn geweest ben ik inmiddels begonnen aan mijn laatste sport semester. Als college student/athlete in Amerika mag je maximaal 4 jaar uitkomen voor een sportteam en hoewel het voor mij lijkt alsof ik gisteren in de US ben aangekomen, is dit toch echt al het 4e en dus laatste jaar voor mij. Nog één semester trainen, reizen; uitkomen voor de universiteit. Nog meer genieten van dit speciale leven dan normaal, want voor ik het weet is het mei en vlieg ik alweer naar huis.
Ik had een beetje een valse start. Voor het eerst tijdens mijn verblijf hier was er een sterfgeval in onze familie op de dag dat school begon. Op zo’n moment besef je pas echt dat je heel ver verwijderd bent van familie en vrienden thuis, in Nederland. Dat was natuurlijk best moeilijk, maar gelukkig kon ik goed communiceren met familie en vrienden thuis. De eerste week werd ik ook gelijk ziek. Ik kreeg een ENORME koortsblaar binnenin mijn lip waar ik twee weken echt ziek van ben geweest, omdat het niet goed genas. Mijn kamergenote had net een kleine koortsblaar gehad, dus waarschijnlijk had ik het van haar “gekregen”. School en tennis ging allemaal gewoon door en ik kreeg eigenlijk weinig rust met het gevolg dat ik een wat stijve rug kreeg. Gelukkig hebben we een hele knappe chiropracter hier waar we gebruik van kunnen maken, echt zo’n Ken van Barbie figuur.
Dat was voor mij het eerste en het laatste bezoek aan Ken...De “behandeling” (er was meer sprake van mishandeling) duurde bij elkaar maar liefst 5 minuten. Met kleding en al werd ik op de pijnbank neergesmeten waarna Ken met heel zijn gewicht aan al mijn lichaamsdelen begint te trekken...Kreeg hij met trekken geen kraak, dan maar duwen...De “kraken” (aka kanonsschoten) die mijn lichaam produceerde galmde in mijn hele lichaam door, waardoor ik niet helder meer kon denken (anders had ik er wel wat van gezegd) en al helemaal niet meer kon bewegen (anders had ik Ken wel even een rechtse hoek gegeven). “Ik zou de eerste paar dagen wel wat spierpijn hebben”.... Die spierpijn voel ik nu (een maand later) nog, want hij heeft mijn rib zodanig geforceerd dat hij gekneusd is.
De pijn in mijn rug is inmiddels wel weg gelukkig, alleen ademhalen gaat bij zware inspanning wat lastiger.
De narigheid hield echter nog niet op...
Twee weken geleden had ik als verrassing voor Vera (mijn kamergenote van Roemeense afkomst) sushi meegenomen. Zij had helaas net gegeten en dus had ik een behoorlijk grote sushi “roll” naar binnen gewerkt. Een paar uur later kwam de hele roll er weer uit; voedselvergiftiging volgens de arts. Buiten het feit dat sushi de komende 10 jaar staat afgeschreven, kreeg ik ook nog een buikgriep, waardoor ik een week nauwelijks heb kunnen eten. Op vrijdag 25 februari zouden we naar Kansas vliegen en op de 24ste hield ik (na 5 dagen) mijn eerste droge cracker binnen. Naar de maatstaven van mijn coach ben je dan volledig hersteld en in staat vol mee te trainen en wedstrijden te spelen...en wee je gebeente als je het niet met haar eens bent. Enige kilo’s lichter en met zeer weinig trek in eten én de aankomende wedstrijden ben ik meegereist naar Wichita. Wonder boven wonder speelde ik de 1e dag een goede dubbel, maar zat ik er daarna nog verder doorheen. Ons team verloor helaas, waardoor de stemming van onze hoofdcoach Kati tot vér onder nul. Ze is een goede coach, maar op zulke moment kan ze echt heel griezelig worden en ben ik het liefst zo ver mogelijk van haar vandaan. Ze wilde me echter geen rust geven en de volgende dag werd ik gewoon weer opgesteld. Ik ging nog wel de discussie aan, maar dat maakte de situatie er niet echt beter op, waardoor ik uiteindelijk toch instemde om te spelen. De volgende ochtend was ik nog beroerder en wat wil het geval?....Sandi en Vera (waarmee ik de suite in het hotel deelde) waren ook niet erg lekker. Zeer gemotiveerd en met veel energie ging het team dus de baan op. Ja, de stemming zat er lekker in!
We zagen de bui al hangen...achter Kati’s rug discussierden we over de krantenkoppen die ongetijfeld de volgende dag op de voorpagina van de krant zouden pronken: “Hoofdcoach Kati Gyualai van het Cowgirl Tennis Team pleegt brute 7-voudige moord”.
Misschien met de gedachte dat ons leven ervan afhing, of misschien puur geluk...ik weet nog steeds niet hoe we het voor elkaar gekregen hebben, maar aan het einde van de dag stapten wij als winnaars van de baan af. Ik won zowel mijn dubbel als single met groot gemak en ook Vera en Sandi wonnen...heel bijzonder! Zonder kleerscheuren kwamen we zondag laat weer terug in Denver en de volgende ochtend zat het halve tennisteam (ook onze assistent coach was inmiddels ziek geworden) bij de dokter. 39 Graden koorst en de streptococcus bacterie in luidde het oordeel voor alle 4; een echte “team performance” .
Nu lig ik op de vooravond van mijn verjaardag (in Nederland ben ik inmiddels al verjaard) dus snotterig en proestend in bed. Jullie zouden bijna medelijden krijgen, maar dat is helemaal niet nodig! Wie de regenboog wilt zal immers de regen erbij moeten nemen, Morgen zal het niet meer dan een beschaafd feestje worden, dat we in ‘betere tijden’ beslist over zullen doen ;)
Aankomend weekend spelen we maar staat er 1 thuiswedstrijd op het programma. De laatste thuiswedstrijd in ons oude complex, want de nieuwe hal staat (hopelijk blijft hij deze keer ook staan) en wordt midden/eind maart voltooid. Het ziet er prachtig uit!
Na volgende week hebben we ook nog springbreak (lentevakantie) en dan kan ik dus even bijtanken van het hectische semester tot dusver. We hebben dit jaar een zeer relaxte springbreak. We gaan een week naar Florida en spelen maar twee wedstrijden...heerlijk genieten van de zon! Na de springbreak komen de belangrijke (en leuke) wedsrijden eraan en gaat de competitie echt van start. Ik heb er zin in! Eerst naar Florida (Miami en Boca Raton) en dan: Las Vegas, California, Salt Lake City, Colorado Springs....
Mooie vooruitzichten waar ik veel energie uithaal! Ik duik nu mijn bed in en voor jullie in Nederland begint de dag...het blijft een vreemd idee. Vanuit een zonovergoten Laramie wens ik jullie het allerbeste toe!
Make each day count!
Heel veel liefs en een dikke knuffel,
Kim
-
03 Maart 2011 - 07:29
Klaas List:
Ha die Kem,
Wat weer een kostelijk verhaal!
Heb het met breede glimlach om mijn gezicht gelezen en dat maakt deze dag die hier met opkomend zonnetje begint extra de moeite waard.
Dinsdag zal ik voor monchoutaart zorgen in de klas, want ook ik ga verjaren. Jaja 2x2x3x5x365.25 days.
Van harte gefeliciteerd!
Klaas List
-
03 Maart 2011 - 09:14
Lies:
KIM!!!!!! FELIZ CUMPLEAÑOS!!!!!!! Alweer 23 jaartjes jong.. dat betekent dus dat ik je al zo ongeveer 17 jaar ken... WOW! Das lang! Haha! 17 jaar geleden liepen we in de markthal.. Whahaha! Te grappig! Wel weer leuk verhaal hoor! Geniet nog maar even van je tijd daar.. Als je terug bent, kan het hollandse studentenleven voor jou beginnen! Voor mij gaat dan het ECHTE leven beginnen, maar eerst naar Australie in september :)! Als je terugbent, gaan we gelijk ff afspreken hoor!!!
Kuss en geniet van je verjaardag! -
03 Maart 2011 - 10:21
Marjanne:
Hallo Kim, Allereerst van harte gefeliciteerd met je 23ste verjaardag en een hele fijne dag vandaag. En beterschap! En een hele fijne springbreak in Florida, super hoor een weekje naar de zon, daar knap je wel van op.
Knuffel van ons vier!
Corey, Marjanne, Amber en Bridget -
03 Maart 2011 - 10:45
Gertie:
Gefeliciteerd met je verjaardag! Geniet binnenkort maar van je vrije week en lekker uitrusten en aansterken.
Hier alles goed, worden begin september weer opa en oma, Kim en Martijn krijgen een kleine.
Groetjes Gerben en Gertie -
03 Maart 2011 - 10:45
0om Har:
Hi Kim, Van harte gefeliciteerd met je verjaardag,ik had van Pa Jan al gehoord van je narigheden.Ik heb via Facebook ook
geprobeerd je te feliciteren,of het gelukt is moet je zelf kunnen zien.Vanuit een
zonnige mooie, maar koude ,dag (ook 5 Gr
celcius) een prettige dag toegewenstl,
verjaardagszoen van Oom Har -
03 Maart 2011 - 16:28
Tantejannyoom Ad:
van hartegefeliciteerd met je verjaardag,hebben genoten van verslag -
03 Maart 2011 - 22:40
Jan En Elze En Kids:
Hoi Kim,
Allereerst nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Leuk dat je weer wat van je hebt laten horen.Ik hoop dat je voldoende hersteld bent om de volgende week lekker te kunnen genieten in florida.Heel veel succes.
Groetjes jan en elze en kids
-
04 Maart 2011 - 07:30
Hanny En Riny:
Hoi Kim,
Nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag.
Hopenlijk ben je weer wat opgeknapt. en anders van harte beterschap.
Hier is het ook heerlijk zonnig , maar wel koud 's morgens omdat het goed gevroren heeft. Doei
Groetjes van Riny en Hanny -
05 Maart 2011 - 09:05
Morrisons:
Concratulations Kim !! -
07 Maart 2011 - 20:32
Gerda Van Ginkel:
Allereerst gefeliciteerd met je verjaardag.
Fijn weer eens een verslag van je te lezen!
Veel plezier met je weekje Florida.
Liefs Jur en Gerda. -
12 Maart 2011 - 17:16
Carola:
Dan hier mijn berichtje zoals beloofd :-) Wat een ellende allemaal.. Je trof het niet.. gelukkig ben je beloond met een winnend potje! Hopelijk gaat het nu weer een stuk beter met je.
groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
